BLOG
Lieve alleenstaande ouder
Je hebt gewoekerd, geploegd, gehuild, geschreeuwd, gesmeekt, gevraagd, gelachen, geluisterd, gevoeld, gebeden, gehoopt. Je bent stil geweest, sloot jezelf af, je liep weg en kwam weer terug, je cijferde jezelf weg… Soms deed je teveel, op andere momenten deed je te weinig. Misschien deed het je wel heel anders dan ik zojuist beschreef… Het maakt niet uit of je nu zelf de knoop hebt doorgehakt of dat het je lijdzaam is overkomen. Het is niet gelukt. Je hebt het niet gehaald als liefdespartners. Het is niet gelukt om je kind(eren) één stabiele en veilige plek te bieden. Een tijd van onvermijdelijke scheiding breekt aan.
Een ‘overlevingstijd’ start. Althans, zo noem ik deze periode. Een tijd waarin je heen en weer geslingerd wordt tussen emoties en verstand. Een tijd waarin je bij de les moet blijven om alles goed geregeld te organiseren. De kinderen, informeren van je omgeving, ouderschapsplan maken, financieën regelen, huis zoeken, werk, school… Ach, als alleenstaande ouder weet je zelf wat er allemaal op je pad komt. En als je uiteindelijk weer een eigen plek hebt en alles in rustiger vaarwater lijkt te komen, dan rol je door in een nieuwe fase van je rouwperiode. Een periode waarin de één zich gaat gedragen als een jonge hond, de ander in een hoekje gaat zitten, de derde zich volledig op de kinderen stort en de vierde weer wat anders laat zien. Geen scheidingsproces is hetzelfde.
Er komt een punt waarin je weer verantwoordelijkheid mag nemen. Verantwoordelijkheid om zelf weer een leuk (en soms ook gezonder) leven te krijgen. Je geeft jezelf daarmee een groot cadeau. En je geeft je kind(eren) het goede voorbeeld. Maar ja, wat vind je ook alweer leuk? Jarenlang heb je je vereenzelvigd met je relatie. En nu het pad open ligt, is het zo verdomd moeilijk. Om los te laten wat er was. Om alle emoties die (diep) in je zitten, aan te pakken. Om je rug te rechten en te gáán. Om te voelen welk pad je nu mag kiezen. Om het nu zelf te moeten doen.
Je hoeft het niet alleen te doen. Ik begeleid ouders in dit deel van hun leven. Ik help je met je verleden, zodat je je eigen pad op kan en je eigen verantwoordelijkheid pakt voor een fijner en lichter leven. Je leert dat je niet gefaald hebt, maar dat je geleerd hebt. En dat je deze les serieus neemt. We gaan samen aan het werk, op weg naar een leven waarin jij je weer een leuk mens voelt, die straalt. Een ouder die zij/haar kind(eren) laat zien dat wát er ook in je leven gebeurt, het altijd mogelijk is om (weer) gelukkig te zijn. Een ouder die ondanks alles kan zeggen: ik voel mij vrij!